Altın değerinde!

Fenerbahçe’nin Süper Lig’deki belalısı sayılır Akhisar Bld.spor. Dün akşam da ecel terleri döktürdü sarı lacivertlilere açıkçası. İlk yarıda ilk şutunu ancak 23’te atabildi nitekim evsahibi takım. İlk yarının son anında gelen gol ise rakip futbolcunun kafasından filelere gitti zaten. E, taraftar olsam bende böyle bir takımı izlemek için stada gitmem doğrusu.

Deyim yerindeyse, uykusunu getirir insanın futbolun böylesi. Tempo, uyum, isyan… Yeller esiyor bütün bu kavramların yerinde ne yazık ki. Acı gerçek ise şudur; Bu iç karartıcı görüntü sezona üçüncü teknik direktörüyle yola devam eden ve tek amacı kümede kalmak olan Süper Lig’in vasat takımlarından biri olan Akhisar Bld.spor karşısında sergileniyor maalesef.

İkinci yarı bir tık daha güzeldi, ilk yarıya oranla, söylemesek ayıp olur. Volkan Demirel’in (bana göre ihraç kokan bir hareketle) yarattığı penaltıyla skoru eşitleyince konuk takım, Fenerbahçe nihayet vizyon ve misyonunu hatırlamaya başladı ve uyuşukluk gömleğini soyunmaya başladı. Zaten 10 dakika sonra da Josef’le yeniden öne geçti.

Ancak, galibiyet golünden sonra tekrar kış uykusuna yatınca ev sahibi, konuk taraf başladı Volkan Demirel’in kalesine akın üstüne akın yapmaya. Ve Fenerbahçe maalesef uzun bir süre üst düzey bir Avrupa takımıyla deplasmanda oynuyormuş gibi 2-1’i korumaya çalıştı ne yazık ki.

Fakat garip olan şuydu; Josef, Aatıf ve Mehmet Topal dışında neredeyse aksamayan futbolcusu yokken, oyuncu değişikliğine gitmedi Sayın Advocaat. Lens’in son saniyelerdeki golü ise Akhisar Bld.spor’un kaçırdıkları ve son anda yaptığı hata adına kesilmiş bir faturaydı adeta.

Dolayısıyla bu 3 puan Süper Lig’deki üçüncülük hatta kim bilir belki de ikincilik adına bildiğimiz altın değerinde puanlardır bence.