Büyük Fenerbahçe

Şunu unutmamak lazım: Bu takım Final Four evinde olduğu için Avrupa şampiyonu olmadı, Play-Off’ta ev sahibi avantajı olmamasına rağmen şampiyon oldu. Oraları aşıp geldi. Geçen seneki korkunç son saniyeden buraya geldi. Baskonia karşısında 36 sayı geriye düşüp oradan buraya geldi. Ve Final Four’da hep önde kalarak geriye düşmeden buraya geldi. En önemlisi: Avrupa’nın Akrep’i Olympiakos’u, -CSKA maçında da gösterdikleri üzere- hep son çeyrekte dönebilen, her an rakibi sokup paralize etme yeteneğine sahip bir takımı paralize ederek şampiyon oldu.

Obradoviç’in zihni

Spanoulis’in zehirli takımı, değil dönmeği aklından geçirmek, dönüp Fenerbahçe tarafına bakamadı bile. Obradoviç’in zihni sağladı bunu. Bir takım sporunda bir kıtada bu kadar hükümranlık kurmuş bir başka akıl var mıdır bilmiyorum. Fırtına gibi başlangıç. Sadece faullerden sayı bulan Yunanlılar.

Dönüp bakamadılar

İkinci çeyrekte ilk 5’i görünce gelen durulma verdiğimiz hücum ribauntları, Bogdanoviç’in 3 faulle 2. yarıya girişi onun planlarını hiç bozmadı. Hazırlıklıydı. Olympiakos savunmayla bizi kilitledi. Ama Obra açacak yolu buldu. Faullerle açtık içeriyi zorlayarak. Bogdanoviç zorunlu bir şekilde kenarda otururken 13 sayıya çıktı fark. MVP Udoh bloklarıyla bezdirdi. 9 dakika kala geri dönüşlerin kralı Yunanlılar işin bittiğini biliyordu. Gözlerinden okunuyordu bu. Geri dönmeyi bırak, dönüp bakamadılar bile. Psikolojik olarak ezdi Fenerbahçe. İkna etti onları: Yapamazsınız! “Yapamayız” dediler. Yapamadılar...