Mutlu son

Şu karşılaşmanın tek maç ve eleme usulü olduğunu düşünsenize... Yürek dayanmaz türden bir maç izlettiler bize. Ligdeki durumlarından tamamen bağımsız, kupayı çok isteyen bir Karagümrük performansı ile başladı karşılaşma. Üstünlük Karagümrük takımındayken Fountas’ın mükemmel uzun pasını yine aynı güzellikte değerlendiren Visça takımın öne geçirdi. Kurduğu baskıyla beraberlik golü bulan Karagümrük turu istediğini bir kez daha ilan eder gibiydi. Dediğim gibi tek maç olsa, kazanan finale kalsa affedilmesi güç konular vardı saha içinde. Bir ara Eren bitmiş gitmiş bir pozisyonda rakibinin sırtına vuruyor, bir zaman sonra da Enis yine son derece oyuna ait bir çekişme itişme sonrası rakibinin karnına yumruk sallıyordu. Trabzonspor’un yediği ilk gol sonrası Abdullah Avcı’nın kulübeden çıkışı ‘beyler kendinize gelin!’ şeklindeydi. Sertliği, agresif oyunu, savaşmayı yanlış anlamış 2 oyuncu ile düşünün bu bir final olsaydı? Affedilir şeyler değildi.

Pepe bu kez bambaşka

10 kişi kaldı Trabzonspor, Enis’in tek kişilik kahramanlık gösterisi sonrası. Ya tek maç olsaydı sorusunu bir kez daha soralım tam bu aşamada. Enis şanslıydı... Çünkü; belki de sezonun en iyi Trabzonspor’unu izletti arkadaşları taraftarlara, onun yokluğunda. Devre arasında iyi bir azar yemiş olmalıydı oyuncular öyle ya! Benim görebildiğim ise şu; Trabzonspor 10 kişi kalınca hem alanlar buldu hem de alanlar açtı. Oyun açıldıkça kaliteli ayaklar da devreye girdi. Bu bir tek maç olsaydı Pepe eleştirisi ile başlayıp bitecekti belki de bu yazı. Ama öyle bir ikinci yarı oynadı ki Pepe, onu da yazamaz olduk. Gelelim sadede... İki maçlık bir mücadelede 10 kişi kalınmış bir maç bundan iyi tamamlanamazdı Trabzonspor adına.